Πώληση, Οικόπεδο, Οικιστικό

ΓΑΛΑΞΙΔΙ ΦΩΚΙΔΑΣ ΟΙΚΟΠΕΔΟ στο κέντρο, 187 τ.μ., σε απόσταση 300μ από την θάλασσα, ορθογώνιο, οικοδομήσιμο, επικλινές με θέα . Πρόκειται για εξαιρετικό οικόπεδο, εντός οικισμού και σχεδίου, στο κέντρο της πόλης και στην αγορά με τα απαραίτητα καταστήματα και σημεία διασκέδασης, όπου όλες οι δουλειές γίνονται με τα πόδια. Έχει συντελεστή δόμησης 1,2 και χτίζει 224τμ σε έως 9 μ ύψος μαζί με την στέγη. Είναι οριοθετημένο με σαφήνεια και έχει ανεμπόδιστη θέα στην θάλασσα και στους γύρω λόφους και δασύλλια. Το συγκεκριμένο σημείο όπου βρίσκεται, η ομορφιά του περιβάλλοντος χώρου, το καθιστούν ιδανικό για όσους θέλουν να οραματιστούν και να κατασκευάσουν μία όμορφη προνομιακή κατοικία κοντά στη φύση και συγχρόνως μέσα στο ειδυλλιακό Γαλαξίδι, το οποίο με την πλούσια ιστορική και ηρωική διαδρομή του έχει μεγαλώσει περήφανους ανθρώπους, που μεγαλούργησαν και καθιέρωσαν την έννοια της αξιοσύνης. Το Γαλαξίδι είναι παραθαλάσσια κωμόπολη της Στερεάς Ελλάδας, στην Περιφερειακή Ενότητα Φωκίδας (τέως επαρχίας Παρνασσίδος του Νομού Φωκίδας). Βρίσκεται στη βόρεια ακτή του Κορινθιακού κόλπου και συγκεκριμένα, στη δυτική πλευρά του κόλπου της Ιτέας. Απέχει 29 χλμ. (οδηγικά - μέσω Ιτέας) νότια από την Άμφισσα (έδρα του δήμου Δελφών), 31 χλμ από το Αρχαιολογικό Μουσείο Δελφών και 66 χλμ. ανατολικά από τη Ναύπακτο. Είναι αρκετά γνωστό για τη ναυτιλία που είχε αναπτύξει τον προηγούμενο αιώνα καθώς και για τη γραφικότητα του, λόγοι για τους οποίους προσελκύει αρκετούς επισκέπτες, κυρίως κατά τους θερινούς μήνες. Ναυτική πολιτεία-Ιστορικό Η χρυσή περίοδος ακμής για το Γαλαξείδι ήταν μεταξύ 1829 και 1912. Βέβαια από την εποχή της Τουρκοκρατίας οι Γαλαξιδιώτες είχαν αρχίσει να ασχολούνται με μεγάλη επιτυχία με τη ναυτιλία. Ως αφετηρία της εποχής της ναυτιλιακής ανάπτυξης μπορεί να αναφερθεί το 1774, όταν έγινε η συνθήκη Κιουτσούκ-Καϊναρτζή. Σημαντικό ρόλο διαδραμάτισε ο Ιωάννης Παπαδιαμαντόπουλος. Το 1803 το Γαλαξίδι αριθμούσε 50 πλοία και συγκαταλεγόταν στις πέντε πόλεις με τα περισσότερα πλοία στον ελλαδικό χώρο. Μετά την επανάσταση και αφού η πόλη συνήλθε από τις καταστροφές, η ναυτιλία άρχισε πάλι να αναπτύσσεται. Την τριετία 1838-1840 το Γαλαξίδι είχε μέσο όρο 21 ναυπηγήσεις τον χρόνο. Το ναυπηγείο της πόλης μπορούσε να συναγωνιστεί επάξια τα ξένα ενώ συνέφερε περισσότερο αφού η κατασκευή ενός πλοίου κόστιζε τα μισά σε σχέση με τα ξένα ναυπηγεία. Τα εμπορικά πλοία κινούνταν στην περιοχή της Μαύρης θάλασσας, της Αζοφικής, του Δούναβη, της Μεσογείου, της Αγγλίας κ.α. Η τοπική κοινότητα με κατάλληλες ενέργειες προσπάθησε να ενθαρρύνει τους νέους να ασχοληθούν με το εμπόριο και τη ναυτιλία γι'αυτό και ίδρυσε Ναυτικό σχολείο, στο οποίο δίδαξαν σπουδαίες προσωπικότητες όπως ο Ευθύμιος Καβάσιλας. Στα μεγάλα λιμάνια της Ευρώπης δηλαδή στο Λιβόρνο, στην Οδησσό, στην Τεργέστη, στη Μασσαλία, στη Νίκαια κ.α. ήταν εγκαταστημένοι πολλοί Γαλαξιδιώτες ναυτιλιακοί πράκτορες έτσι ώστε να συντονίζουν τις επιχειρήσεις τους. Όσο η ζήτηση αυξανόταν, τόσα περισσότερα ναυπηγεία δημιουργούνταν. Το 1860 υπολογίζεται ότι τα γαλαξιδιώτικα πλοία έφταναν τα 300. Μέχρι το 1900 υπήρξε συνεχής ανάπτυξη της ναυτιλίας αλλά στις αρχές το 1900 παρατηρήθηκε μείωση των εμπορικών πλοίων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι ενώ το 1892 το Γαλαξίδι είχε 126 ιστιοφόρα, το 1903 είχαν μειωθεί σε 92. Σε αντίθεση με την παρακμή του εμπορίου, τα ατμόπλοια των Γαλαξιδιωτών κατάφεραν να διατηρηθούν μέχρι τη δεκαετία του 1930.